Wercia się zmienia.... niestety.

Parapa, parapa pa...
Nie wiem co powiedzieć
Na blogu ostatnio roi się od informacji, a rozdziału jak nie było, tak jeszcze nie ma : ) (<-- uśmiech nienawiści, skierowany do mnie)
Ok, chyba trzeba to wyjaśnić.
Rozdział BĘDZIE w ta sobotę, bo choćby się waliło i paliło, napiszę go. Ostatnio zachwywałam się egoistycznie, a teraz widzę jak wiele na tym straciłam.
Widzę -> Nie czytanie, nie komentujecie, nie obchodzi Was to, co piszę.
Nie mówię o wszysstkich oczwyiście, bo są osóbki, które mocno kocham i wiem, że mogę na nie liczyć, mam nadzieję, że one wiedzą jak bardzo je kocham.
Wracając. Nie mam Wam tego za złe. Opowiadanie "Mi Amor" jesst zwyczajnie beznadziejne.
Zastanawiam się, czy nie przyspieszyć akcji tak mega, mega i nie skończyć go szybciej. Co Wy na to?

Wiecie co się stało? Jakoś tak zablokowali mi aska : ) Super, prawda? Eh...

Chyba się wszystko sypie, mam nieraz wrażenie, że to już koniec mojej bloggerowej 'kariery'. Ale wiecie co? Nie. Postanowiłam, że pokonam to wszystko.
Nie zostawię Was, nie zostawie tego, co mam.
Ogarnę wszystko wolno i wrócę do tego co było.

Pewnie i tak nikt nie przeczytał...
A tym co przeczytali, dziękuję bardzo.
Kocham Was wszystkich, dziękuję, że tu jesteście.

A tak nawiązując do tytułu... zmieniam się, co pewnie odczuliście. Ostatnio bywam wredna i niopanowana, opryskliwa i złośliwa. Nie podoba mi się to, ale wiem czemu tak jest. Świat, który mnie otacza jest inny od tego, w jakim chciałabym żyć, ludzie, wszyscy których znam, zmuszają mnie, bym taka była, tu tego nie chcę, nie chcę, nie chcę i raz jeszcze nie chcę. Jestem przemęczona, chora, mam trochę problemów ze zdrowiem i w rodzinie, nie lubię o tym mówić i nie rozmawiam na ten temat z nikim, poza osobami, którym bezgranicznie ufam.
Obiecuję Wam, przysięgam, że będzie tu jak dawniej, na serio tego chcę.

Jeszcze raz dziękuję, dziękuję, że tu jesteście, bo nie wiem, co bym bez Was zrobiła.