Es Posible - XXIX

~Żadna woda nie ugasi pragnienia miłości, żadna powódź jej nie zatopi~

*Ludmiła/Lili*
Wszystko było już dopięte na ostatni guzik.
Pod oknem ustawiliśmy długi stół, a na nim całe mnóstwo przekąsek. Ciasteczka, chipsy, koreczki, szaszłyki... i różnego rodzaju napoje. Nie, nie było alkoholu.  Meble wynieśliśmy do innych pokoi, a dziewczyny porozwieszały wszędzie serpentyny, balony i inne takie rzeczy. Zmieniliśmy żarówki na kolorowe i podłączyliśmy meeega głośniki. W ostatniej chwili wpadłam na pomysł, żeby ustawić podest i ustawić na nim mikrofon. Nie okazało się to trudną rzeczą. Prezenty schowaliśmy w kuchni i wszyscy zaczęliśmy ćwiczyć 'sto lat'. Plan był taki, że w grupkach, po trzy - cztery osoby, na znak dany przez Diego, będziemy wychodzić z różnych pomieszczeń i śpiewać.
Chłopaki robili ostatnie poprawki, gdy my wszystkie przebierałyśmy w mojej garderobie, w poszukiwaniu czegoś odpowiedniego.
Ja wybrałam coś w odcieniu zieleni, Viola odgrzebała u mnie swoją sukienkę , która, słowo daję, nie mam pojęcie w jaki sposób, znalazła się u mnie. Natka od zawsze preferowała luźne ciuchy , więc jej wybór wcale mnie nie zdziwił. Francesca i Camila uderzyły w błyskotki .
Przygotowane na każdą sytuację, schodziłyśmy na dół. Zostało nam już tylko kilka minut...

*Federico*
Nic nie rozumiałem. Od samego rana Diego i Marco ciągali mnie po mieście, odciągając od innych, a teraz, kiedy zostałem na chwilę sam, nie mogę nawet zadzwonić do kogoś, bo wszyscy są zajęci. Czekałem na nich już ponad pół godziny. Gdzie oni do cholery się podziewają?  Napisałem sms-a do Lu, bo już nie mogłem wytrzymać.
Do Ludmi:
Czy tylko mi się dzisiaj tak nudzi?
Chwilę potem odpowiedziała.
Od Ludmi:
Nie... Ja też umieram z nudów. Może wpadniesz? Siedzę w domu...
Do Ludmi:
Będę za piętnaście minut.
Od jej domu dzieliły mnie dwie proste ulice. Niech chłopaki się sami o siebie martwią. Wstałem z ławki na której siedziałem i skierowałem się w stronę willi mojej dziewczyny.

*Ludmiła/Lili*
- Już go widzę - krzyknął Hiszpan, wychylając głowę zza drzwi wejściowych.
Wszyscy momentalnie schowaliśmy się w umówione miejsca. Wstrzymałam oddech. Bardzo chciałam, żeby wszystko się udało. Nagle usłyszałam kroki. Dwóch osób. Na korytarzu. Po chwili rozległ się głos mojego przyjaciela. Zakasłał trzy razy. To był znak. Ja i dziewczyny z którymi byłam w kuchni, zaczęłyśmy śpiewać pierwsze. Po chwili dołączyła się do nas druga grupa, trzecia i czwarta. Otoczyliśmy go.
W pewnej chwili ktoś popchnął mnie prosto w jego ramiona.
- Dziękuję - wyszeptał, po czym wpił się w moje usta. Słyszałam westchnienia i brawa. Ale nie obchodziło mnie to. Niech się walą. Ja mam jego.
Na początek, zanim włączyliśmy stereo, wykonałam dla mojego ukochanego nowo napisaną piosenkę - Si Es Por Amor, a w tym czasie Maxi przyniósł prezenty.
Kiedy schodziłam z podestu, potknęłam się i zaliczyłabym glebę, gdyby nie to, że ktoś mnie złapał. Obróciłam się tak, by zobaczyć kto to. Kątem oka, zobaczyłam, że Fede rozmawia z Brodem, więc to nie mógł być on. Oniemiałam.
- Wszystko dobrze? - zapytał Troy.
- Yem... taaak - wydukałam. - Tylko, że... jesteś ostatnią osobą, której bym się tutaj spodziewała. Co tu robisz?
Uśmiechnął się.
- Zapomniałaś tego z mojego mieszkania - podał mi mały złoty naszyjnik z przywieszką w kształcie połowy serduszka.
Federico dał mi go przed wyjazdem. Od kiedy wróciłam do BA cały czas go szukałam. Chwyciłam przedmiot i przycisnęłam do piersi. Co prawda nie widziałam powodu, dla którego on nie mógł wysłać go pocztą... ale niech będzie, że się cieszę.
- Dziękuję! - rzuciłam mu się na szyję.
Po chwili jednak to do mnie dotarło. Zakręciłam kosmyk włosów wokół palca.
- Troy... ja... ale....O Jezu! Troy, ja po prostu wróciłam do Federico - wyrzuciłam z siebie. - Wybacz - dodałam szeptem, spuszczając głowę. Wiedziałam, że go zraniłam.

*Federico*
Właśnie rozmawiałem z Broadwayem, gdy zobaczyłem Lusię, obściskującą się z jakimś gościem. Wróć, to był Troy. Nie, tego faceta nie toleruję. Co on tu robi? Zacisnąłem dłonie w pięści i podszedłem do nich.
- Hej Lucia, nie przedstawisz mnie? - zapytałem, obejmując ją w talii i całując w skronie.
- Tak, tak, Feduś, to jest Troy, Troy, to jest Fede.
- Miło poznać - uśmiechnąłem się sztucznie i wyciągnąłem dłoń w kierunku chłopaka.
- Wiele o tobie słyszałem - uścisnął ją.
- Baw się dobrze, ja zmykam zatańczyć z moją dziewczyną - odsunąłem się dyskretnie, ciągną za sobą blondynkę.
- Lu, słoneczko, kwiatuszku, co on tu robi? - zapytałem, kiedy już znaleźliśmy się na osobności.
- Jeśli mam być szczera... nie wiem - szepnęła.
Czułem, że mówi prawdę. Nie okłamałaby mnie. Wiem, że ona jest świadoma tego, że może powiedzieć mi prawdę, a ja wybaczę jej wszystko
- Pamiętasz, jak wczoraj mówiłem ci, że mi zapłacisz? - uśmiechnąłem się chytrze.
- Mhym - skinęła głową.
- Dzisiaj zostaję u ciebie na noc - zakręciłem nią.
- Jesteś zboczony - zaśmiała się. - Ale i tak cię kocham.
Właśnie zaczynał się jeden z wolniejszych kawałków. Przysunąłem ją do siebie, bliziutko. Różowe światło padało centralnie na nas. Wyglądała ślicznie. Ułożyłem swoje dłonie na jej biodrach i zacząłem lekko kołysać. Wtuliła twarz w mój tors, a ręce złożyła mi na ramionach.
- Ja ciebie też - wyszeptałam prosto do jej ucha.
- Wiem to - cmoknęła mnie w żuchwę.
Boże, jak to wspaniale mieć ją przy sobie. Tak blisko. Kochać i potrzebować. Wspierać i pomagać. Bez niej nie mógłbym długo przetrwać. Jest cząstką mnie. Osobistym źródełkiem życia, z którego regularnie muszę czerpać wodę. Wystarczy jedno maleńkie słówko, bym stał się szczęśliwy. Kocham ją. Całym sobą. Bez niej nie byłoby mnie. Bez jej miłości. '

*Ludmiła/Lili*
Jedna maleńka łza spłynęła po mojej twarzy, kiedy tak tańczyliśmy. Łza szczęścia. Bo mam taką osobę jak Federico. Taką, która wszystko zrozumie. Taką, która kocha bezinteresownie.
- Lunia, ty płaczesz? - zapytał lekko zdziwiony. - Co się stało, kochanie?
- Nic się nie stało... Ja po prostu zastanawiam się czym sobie zasłużyłam na twoją miłość - pociągnęłam nosem i uśmiechnęłam się do siebie.
- Kocha się za nic - odpowiedział, gładząc moje włosy.
Moja serce zabiło szybciej. Zrobiło mi się tak ciepło. On na prawdę tak sądzi. I to jest wspaniałe. To, że pomimo wszystko, pomimo moich wad, dziwactw i niesłusznych przekonań, błędów które popełniłam... Federico zawsze będzie przy mnie.

*Seba*
Całkiem fajnie nam to wszystko wyszło. Trzeba przyznać, że Ludmiła jest dobrą organizatorką. W pewnej chwili zadzwonił dzwonek do drzwi. Zobaczyłem, że blondynka jest bardzo zajęta z Federem. Poszedłem więc otworzyć. W progu stała dziewczyna. Była bardzo ładna.
- Hej - przywitała się. - Luśka do mnie zadzwoniła, żebym wpadła do niej na imprezę. Więc jestem-  zaśmiała się.
- Jasne, wejdź - zachęciłem.
- Ej, czekaj! Ty jesteś Sebastian z Rock Bones! Nie mów tylko, że jesteś jej znajomym. W sumie na pewno jesteś. Jak mi wczoraj z Natą opowiadały o tym Studiu, to myślałam, że padnę. Tam na pewno jest wspaniale. A tak w ogóle to jestem Sally.
Zaśmiałem się. Jeszcze nigdy nie poznałem osoby która potrafi tyle powiedzieć w przeciągu niespełna minuty.
Coś w niej było. Coś więcej. Miała taki inny wyraz twarzy. Była pogodna, szczera i naturalna. Spodobała mi się.
Zaprowadziłem ją do salonu.
- Och! Jak tu kolorowo! Zupełnie inaczej niż zwykle. Nie wiem jak ty, ale ja tej bieli nie mogę przecierpieć. A teraz jest fajnie - zaczęła kiwać głową w rytm muzyki.
- Może masz ochotę zatańczyć? - zapytałem, pewny siebie.
Zgodziła się, a ja pociągnąłem ją na środek 'parkietu' . Leciała akurat jedna z fajniejszych nut - Bad Romance, Lady Gagi.
Niezłe ma ruchy ta dziewczyna.
~
Jeeeeeeeeeeeeeeny. O jeny. Chyba zaraz się popłaczę. Krótkie to i beznadziejne. Nie mam słów. Nie mam słów. Jestem...ugh.... już nawet nie mam słów. Zabijcie mnie. Powieście i uduście. A fragment z Sebą jest zwyczajnie żałosny -,-'
Pewnie teraz się posypią hejty na Weruś, że to jest ładne itd... ale błagam. Ja swoje wiem :^
Dobra...ja chyba zaraz wyskoczę przez okno.
Spojler z następnego rozdziału:
- Ludmiła poznaje rodziców Federa
- Federico wyjawia dziewczynie smutną przeszłość
- Powrót jednaj z par:
Pytanie do Was!
Która para ma się pojawić?
1. Leonetta
2. Nexi
3. Mercesca
Czekam na komcie :***
Kocham mocnoooo ♥