ROK BLOGA

Chciałabym napisać tu coś pięknego i wzruszającego, ale...nie jestem do końca pewna, czy dam radę. Postaram się.
A więc na początek, żeby zachęcić Was do czytania powiem, że w tym poście jest również jakaś moja praca pisemna ;)
Zacznę od tego, że jestem tu już rok. ROK.
Jeszcze nigdy, ale to nigdy nie wytrzymałam nigdzie aż tyle czasu. Jest to dla mnie niesamowite.

Osiągnęłam bardzo dużo, ale nigdy nie doszłabym do tego, gdyby nie kilka osób, którym chcę osobno podziękować.

LilDevil - Chciałam Ci podziękować, że jesteś zawsze przy mnie. Jesteś dla mnie kimś wyjątkowym, kimś, na kogo zawsze mogę liczyć. Wiem, że Ty nigdy nie zrobiłabyś niczego, co mogłoby mnie skrzywdzić. (Boże, to brzmi jakbym miała pisać jakiś list do chłopaka czy coś xDD) Znamy się już ponad osiem miesięcy. W tym czasie zdążyłaś poznać mnie i wiesz o mnie więcej niż ja sama o sobie. Dziękuję za te godziny, które spędzasz na pisaniu ze mną, na pocieszaniu mnie, kiedy mam złe dni, dziękuję za ten czas, w którym pokazałaś mi, że życie może być piękne, że uśmiechnąć się wcale nie jest tak trudno (wystarczy, że odpowiednia osoba będzie obok ;> ) i że mam dla kogo być tutaj. Gdyby nie Ty, nie doszłabym tu, gdzie teraz jestem. Napisałabym więcej, ale niedługo Twoje uro, więc oszczędzę słów...Kocham Cię, Stefan. (Tak, musiałam xD) Wszyscy wiedzą, że nazywasz się Laura, prawda? 

Hope - Kochanie, nie wiem co mogę napisać, bo przecież i tak wiesz, co myślę. Jesteś moją bratnią duszą i to okropne, że los rzucił nas tak daleko od siebie. Wiem, że gdybyśmy miały się bliżej, byłybyśmy nierozłączne. Dziękuję Ci Juli, że zawsze potrafisz mnie zrozumieć, że zawsze wiesz, co powiedzieć, że zawsze umiesz doradzić. Dziękuję, że mi ufasz i że mówisz mi wiele rzeczy. Jesteś wspaniałą dziewczyną, o kruchej duszyczce, ogromnym sercu i niezwykłym talentem. Jesteś dla mnie wzorem, zawsze byłaś. Przecież to Ty jako pierwsza weszłaś na tego bloga, gdyby nie Ty, najpewniej poddałabym się. Dlatego dziękuję, że byłaś, że jesteś, że znamy się już prawie rok i że wierzysz i wierzyłaś we mnie. Dziękuję Ci za wszystko co dla mnie robisz, bo niewiele jest osób, takich jak Ty. Jesteś wyjątkowa, słoneczko. 

Szalig - Elsa, sister moja kochana. Tak dawno nie miałam okazji się z Tobą kontaktować. Bardzo mi Ciebie brakuje, wiesz? Pamiętam, jakby to było wczoraj, to jak pisałyśmy do siebie na asku, jak zawsze potrafiłaś mnie rozbawić, jak moje koleżanki już nie mogły wysłuchiwać opowieści o Tobie. I powieś mnie na szaliku, albo uduś chusteczkami, ale ciągle czuję miłość do Podletty :D Moja kochana para :D Tak bardzo się różnimy, a jednak potrafimy się dogadać. Przeze mnie kiedyś prawie odeszłaś z aska... Do tej pory nie umiem sobie tego wybaczyć. Kocham Cię, Premierze :* Jesteś cudowna i zawsze mnie wspierałaś, za co będę Ci dłużna do końca życia ♥ 

LaDameMortelle - Wika, chica, co mam Ci napisać, no, co? Pamiętam jak przyszłam na budowę, tu, do domu. Miałam wtedy te sześć lat, tyle co mój brat teraz. I przyszłam z wózkiem, w którym była ta lalka z dwiema twarzami xD Pamiętam, jak się poznałyśmy, jak bawiłyśmy się w wesołe miasteczko, jak bawiłyśmy się lalkami i tymi zwierzaczkami w mega główkami. Byłyśmy wtedy takie małe, nie miałyśmy problemów ani żadnych rozważań. Ale już wtedy zaczęła działaś nasza wyobraźnia. I to, że najpierw było MonsterHigh, potem Ania, a teraz Violetta doprowadziło nas do tego, że obie robimy teraz to, co robimy. Pamiętam jak dziwiłaś mi się, że mi się chce pisać bloga, a teraz sama widzisz, że to jest jak narkotyk, bardzo uzależnia. Ale nie do tego dążę. Chciałam Ci podziękować, za to, że tyle czasu ze mną byłaś, za to, że razem wymyślałyśmy różne historyjki i za to, że trwale uszkodziłaś mi psychikę, oczywiście w pozytywnym tego słowa znaczeniu. Kocham Cię, wariatko.

Olczia - Wiem, że pewnie mnie nienawidzisz. Ale nie mogę Cię tu nie napisać. Byłaś, jesteś i będziesz ważną częścią mojego życia. Nie umiałabym zapomnieć o kimś, kto tyle dobrego wniósł. Kiedyś, na lekcji informatyki nauczycielka udostępniła nam internet, więc weszłam na aska. Znalazłam Twój profil, przez zupełny przypadek i któregoś dnia w domu napisałam do Ciebie z tekstem typu "Jak fajnie, znalazłam jakąś Fedemilers". Tak zaczęła się nasza przyjaźń. Razem miałyśmy tak wiele pomysłów, potrafiłyśmy się świetnie dogadać i byłaś pierwszą osobą, przed którą się otworzyłam. Pamiętam naszą akcję z Ruchi i próby spamu na tt. Brakuje mi tego, co było wtedy. Mam wiele osób, ale nikt nie zastąpi Ciebie. Mimo, iż wiem, że teraz nie przepadasz za mną, ja ciągle darzę Cię wielką sympatią. Dziękuję Ci za wszystko. Kocham Cię.

Lagusiak - Chciałabym napisać coś, co Cię wzruszy, ale nie umiem. Od samego początku, od kiedy tylko Cię poznałam, czułam, że jesteś wyjątkową osobą, czułam, że mogę Ci ufać, choć jeszcze dobrze Cię nie znałam. Wiem, że zawsze byłam okropną komentatorką, ale to dlatego, że najczęściej nie umiałam dobrać słów, bo Twój talent powalał mnie na kolana. Masz w sobie coś innego, coś, przez co po prostu nie da się Ciebie nie lubić. Jesteś wyjątkowa i Kocham Cię bardzo. Dziękuję Ci że jesteś, że nie zostawiłaś mnie, choć już przecież nie bardzo interesuje Cię Violetta, że ciągle mnie wspierasz. Dziękuję. Naprawdę, dziękuję. 

Nina Pasquarelli -  Tobie, moje słoneczko, mogę powierzyć każdy sekret i wiem, że będzie bezpieczny. Jesteś ze mną od dawna, wierzysz i wspierasz. Jesteś dla mnie oparciem, bo gdy ja sama chcę się poddać, wierzę, że jeśli zostanę, może i Ty nie odejdziesz. Nie wiem, czy wiesz co chcę powiedzieć i o co mi chodzi. Nieraz jest trudno powiedzieć to, co się czuję. Ja nie wiem, jak mogę ubrać w słowa, to co siedzi mi w środku. Jesteś po prostu świetną osobą, którą mocno kocham, którą podziwiam, bo jesteś silna i starasz się nie dawać za wygraną. Jesteś kimś, na kim mogę polegać, kimś od kogo mogę się uczyć. Dziękuję Ci za wszystko, bardzo Ci dziękuję. 

Maja Dreamer -  Słońce! Ty zarażasz pozytywną energią. Pamiętasz jak się poznałyśmy? Pewnie tak, o co ja w ogóle pytam. Ciągle mam maila, który do mnie wysłałaś. Wydaje mi się, że od tamtego czasu trochę się zmieniło. Prawda? Ale wszystko, co było, w końcu wyszło nam na dobre. Teraz masz dużo na głowie, domyślam się. I Tobie i mnie brakuje godzin, by popisać lub coś w tym stylu... Ale mimo to, że nie mamy stałego kontaktu, zależy mi na Tobie, bo ta znajomość, wiele wniosła do mojego życia. Jesteś cudowna,  niezwykle utalentowana, kochana i mogłabym tak długo wymieniać, więc lepiej będzie jeśli zbiorę te słowa w jedno, proste "Kocham Cię" i "dziękuję Ci". 

Alexandra Ludwig -  Aniołku... Wiesz, że gdyby nie Ty, nie dotarłabym tu, gdzie jetem. Czytając Twój wspaniały blog nauczyłam się niesamowicie wielu rzeczy. Prowadzimy razem bloga i to tak nas do siebie zbliżyło. Dziękuję za każdą postawioną przez Ciebie literkę, za słowa, które potrafią budować. Dziękuję, że mimo natłoku spraw, które zapewne teraz Cię prześladują, znajdujesz czas, by popisać ze mną, by wysłuchać i doradzić. Jesteś dla mnie bardzo ważna i Kocham Cię bardzo. 

~Veronica - Byłaś jedną z pierwszych osób, które zaczęły czytać ten blog. Od samego początku bardzo się polubiłyśmy, pamiętasz? Tyle czasu pisałyśmy ze sobą na asku, tak wiele spojlerów Ci dawałam i dostawałam też od Ciebie. Byłaś jedną z pierwszych osób, na które mogłam liczyć. Masz wspaniałe serce, jesteś niezwykłą osobą. Dziękuję Ci za to, że byłaś, że jesteś, że dałaś mi tak piękne wspomnienia, że, że, ach, widzisz, nie wiem co mogę powiedzieć. Zaczęłam to wszystko wspominać i łzy cisną mi się do oczu. Chciałabym, by znów było jak dawniej. Dziękuję Ci, kochana. Kocham Cię. 

Poza nimi są jeszcze inne osoby, którym należą się szczególne podziękowania, a są to: Mechi Lambre, Mechi Mechiś Lambre, MECHI ♥♥♥♥ (nie mam tych drugich serduszek ;< ) , Madziunia Madzik Ferro, Pat ty, Kociarka, Lumottu, Panna Martin, Nat Ka- Mrs Dark, Zupełnie Inna, Dodo Comello, Sam Greg, Pingwinek Jula, Caroline, Fedemila Forever, Juliet G., Mechiś Lambre, Hayden, Patty, Iza Ponte, Lola M, moniczka:-), Alex G., Milena Magierska...
Są jeszcze inne osoby, którym pragnę podziękować, ale gdybym miała wymieniać tu wszystkich, musiałabym zacząć pisać to miesiąc temu i przestudiować całe dwa tysiące siedemset coś komentarzy i sprawdzić kto jeszcze i jaką miał nazwę.
Oczywiście podziękowanie należą się również kochanym, odważnym anonimkom - hejterom, którzy do tej pory u mnie zawitali. Jeśli jaki którykolwiek teraz to czyta, niech wie, że każdy hejt jest budujący i pomaga. 
A mówiąc prościej: Chcę podziękować bardzo, ale to bardzo WSZYSTKIM, KTÓRZY BYLI, BĘDĄ I SĄ. 
Jesteście najwspanialszymi ludźmi. Kocham Was i dziękuję, że wchodzicie, czytacie, komentujecie. Dajecie mi siłę, nadzieję i wiarę.
Kiedyś myślałam nad samobójstwem... ale jedna myśl mnie od tego odciągała. "Nie mogę zostawić moich czytelników". To prawda, tak było, jestem szczera. Zawsze.

A podsumowując ten rok...
Do tej pory opublikowałam 183 posty, z tym 184.
Mam 2749 komentarzy.
Mój blog obserwuje 70 osób.
Liczba wejść w tej chwili (01.04.2015 - godzina 23.17 - czas, w którym sprawdzałam) równa się 106447
Mój blog odwiedzili ludzie z między innymi: POLSKI, NIEMIEC, HOLANDII, FRANCJI, STANÓW ZJEDNOCZONYCH, KENII, WIELKIEJ BRYTANII, UKRAINY, WŁOCH, ROSJI, BELGII, SŁOWACJI, CZECH, WĘGIER, PORTUGALII, RPA, CHIN, RUMUNII, INDII. 
Najczęściej czytany post to OneShot, który opublikowałam ostatniego dnia wakacji 2014 roku. Mówię oczywiście o "Bo Wiem". [link]

Moja historia z blogiem, czyli wszystko w wielkim skrócie.
Drugiego kwietnia 2014 roku, dzień po napisaniu testu szóstoklasisty nie poszłam do szkoły, bo byłam chora. Kilka dni wcześniej na blogu VP czytałam post o Fioletowym Rejestrze. Kiedy tak siedziałam i nie wiedziałam co ze sobą zrobić, przypomniało mi się o tym. Pomyślałam, że fajnie byłoby znaleźć się na ów rejestrze, ale najpierw trzeba byłoby mieć bloga. No więc co? Założyłam bloga. Było koło godziny dziesiątej rano. Nie miałam wtedy jeszcze pojęcia o blogowaniu, o prowadzeniu bloga, o CSS ani o szablonach, dlatego mój blog nie był zbyt piękny.
Pierwszy post pojawił się tego samego dnia o godzinie 12:46. To był początek wielkiej przygody, czegoś, co miało tak bardzo zmienić może życie.
Zaczęłam pisać historię pt. "Cała Historia". Opowiadanie samo w sobie było tragiczne, choć fabuła całkiem niezła. Rozdziały, które publikowałam pojawiały się codziennie, lub nawet kilka razy w ciągu dnia. Trudno się dziwić, skoro jeden miał blisko 50 linijek, a w dodatku przeważał dialog.
Ta 'seria', jeśli można tak to nazwać, liczyła sobie 41 rozdziałów +epilog i bodajże prolog. Zakończyła się trzynastego maja 2014.
Następnym opowiadaniem, które zaczęłam pisać, nosiło nazwę "Tylko Miłość". Fabuła była beznadziejna, tak jak treść. Historia ta zaczęła się prologiem czternastego maja 2014 roku, a zakończyła epilogiem, dnia dwudziestego siódmego czerwca. Liczyła trzydzieści trzy rozdziały.
Kolejną pracą jaką zaczęłam było 'Es Posible'. Uważam to za swój debiut. Kocham to opowiadanie, bo to właśnie podczas jego trwania nauczyłam się najwięcej. Wiążą się z nim najlepsze wspomnienia. Gdy czasami czytam sobie z nudów je całe, od początku, nie umiem powstrzymać łez. Nie jest tak dlatego, że treść jakoś bardzo mnie wzrusza, ale dlatego, że przypominam sobie, co działo się, gdy akurat je pisałam. Jak na razie prezentuje się najlepiej na tym blogu. Choć "Es Posible" zaczęło się równie amatorskim prologiem, co poprzednie opowiadania, zakończyło się naprawdę pięknym epilogiem. Mój styl pisania znacznie się poprawił i choć nie uważam się na wybitną pisarkę, sądzę, że jestem lepsza niż kiedyś. Pierwszy post związany z tym opowiadaniem pojawił się na blogu dwudziestego ósmego czerwca 2014 roku, a ostatni osiemnastego stycznia 2015. Historia zawierała sześćdziesiąt rozdziałów.
Obecnie prowadzę opowiadanie "Mi Amor", które jak na razie okazuje się niewypałem. Mam nadzieję, że późniejsze rozdziały spodobają się Wam bardziej.  Pierwszy post pojawił się dwudziestego drugiego stycznia 2015, ostatni natomiast planuję na trzydziesty lipca 2015. Historia będzie zawierać trzydzieści jeden rozdziałów.
Znam już tytuł kolejnej serii. Mam już gotowy szablon do tego opowiadania. Opowieść będzie się nazywać "Attori Vita". Tyle mogę zdradzić.
Z wyjątkiem rozdziałów, na blogu pojawiały się również OS'y oraz Miniaturki, które dziś mają spore liczby wyświetleń.

Ten rok tutaj zmienił mnie na lepsze, obrócił moje życie o 180 stopni. Wydaje mi się, że wydoroślałam i ciut inaczej patrzę na świat teraz niż gdy zaczynałam.

Zakładając bloga nigdy nie sądziłam, że poświęcę mu się tak bardzo, że tyle będzie on dla mnie znaczył.

Dzięki temu, że się tu znalazłam, odkryłam, że kocham pisać. Wiem, że nigdy tego nie zostawię. Nie odejdę z tego bloga, bo jest cząstką mnie. Nie wyobrażam sobie życia bez pisania dla Was.

No i nie wiem co jeszcze mogę powiedzieć. Jestem Wam niezwykle wdzięczna za wszytko co robicie. Kocham Was najmocniej jak się da, o czym chyba wiecie, bo zapewniam Was o tym już prawie rok...

No dobrze, więc może przejdę już do tego, co obiecałam w pierwszym zdaniu.
Nie tak dawno temu napisałam wiersz. Jest on niezwykły, bo po hiszpańsku. Nie używałam żadnych słowników, ani niczego podobnego, więc mogą zdarzyć się pomyłki,bo nie uczę się hiszpańskiego i korzystałam tylko z tych słów, które znam i wiem co znaczą... ale ja i tak nie chcę ich poprawiać. To ma być coś innego, oryginalnego.
Długo myślałam, czy go tu publikować, ale wreszcie się zdecydowałam. Pod nim umieściłam tłumaczenie, dla osób, które nie rozumieją tego języka.

Mi corazón es tuyo

Todo es posible hoy.

Uno beso y el final.

Para Siempre.

Yo sabes,

Mi sonar es trival

Quiero te creo.

Y tu y yo

Juntos bailar

Denza del amor.

Rescata me,

Y rescata mi esperanza.

Yo digo de ti

De nuerstro soledad.

Tienes mi.

Y yo tiene ti.

Dos persona, uno amor.

Surro y grito.

Luz y oscuriadad.

Odio y amor.

Descubri nuersta amor,

Cuando cantar juntos.

Escribir esta historia,

Yo puedo...

Tłumaczenie na język polski: 

Moje serce jest twoje

Wszystko jest możliwe dzisiaj

Jeden pocałunek i koniec,

Na zawsze.

Ja wiem,

Moje marzenie jest banalne,

Chcę cię kochać.

Razem tańczymy

Taniec miłości.

Ratuj mnie

I ratuj moją nadzieję.

Ja mówię o tobie.

O naszej samotności.

Masz mnie,

A ja mam ciebie.

Dwie osoby, jedna miłość.

Szept i krzyk,

Światło i ciemność,

Nienawiść oraz kochanie.

Odkryłam naszą miłość,

Kiedy śpiewaliśmy razem,

Napisać tą historię

Ja mogę...

~
Zanim zapomnę... obiecałam mojej kochanej MECHI♥♥♥♥ że polecę jej bloga. A nie rzucam słow na wiatr, więc w końcu... Wejdźcie, proszę ♥ http://fedemila-my-live.blogspot.com/